Acute bacterial rhinosinusitis is a commonly observed condition marked by inflammation and infection of the sinuses, prompting the exploration of alternative therapeutic approaches, such as the utilization of topical antibacterial agents incorporating silver nanoparticles. However, prior to clinical translation, a comprehensive evaluation of the safety profile is indispensable. This review article places emphasis on diverse safety pharmacological investigations, specifically cell cytotoxicity assays, conducted to assess the potential adverse effects of silver microemulsion on human cells. Additionally, this review highlights other pharmacological methodologies aimed at ensuring safety prior to efficacy testing and subsequent formulation development of an appropriate preparation.

Objective: This study aimed to investigate the association between exposure to fine particulate matter (PM2.5) and depression by conducting a systematic review.

Methods: A comprehensive search of electronic databases was performed to identify relevant studies. The inclusion criteria were limited to original epidemiological studies that examined the association between PM2.5 exposure and depression in human populations. Seven studies met the eligibility criteria and were included in the final analysis. The included studies were conducted in different countries and utilized varying study designs and sample sizes. Systematic review was conducted to synthesize the findings from the individual studies.

Results: The results of the systematic review indicated a consistent association between exposure to PM2.5 and depression. Moreover, the studies suggested that this association might be bidirectional, with exposure to PM2. 5 leading to depression and depression increasing the risk of PM2. 5 exposure. However, the strength of the association varied among studies, indicating that the effect of PM2. 5 exposure on depression might be influenced by contextual factors such as population characteristics, geographic location, and exposure duration. More research is needed to establish a causal relationship between PM2.5 exposure and depression.

Conclusion: This systematic review highlights the significant impact of PM2.5 air pollution on mental health, particularly its association with depression. Elevated levels of PM2.5 are linked to an increased risk of depression, and long-term exposure to this pollutant raises the risk of depression and anxiety, especially in males. Addressing PM2.5 pollution is crucial for promoting mental well-being.

บทคัดย่อ

การระบาดของโควิด-19 ส่งผลต่อระบบการรักษาพยาบาลและทำให้ผู้ป่วยเข้าถึงการรักษาได้ยากมากขึ้น ซึ่งในที่สุดแล้วจะส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยและส่งผลกระทบต่อสังคมในภาพรวม บทความนี้ชี้ให้เห็นถึงปัญหาและความสำคัญที่จะต้องมีการจัดการในเชิงนโยบาย และได้ทดลองวิเคราะห์ต้นทุนและผลประโยชน์ทางสังคมที่คำนวณค่าออกมาเป็นตัวเงินของการรักษาโรคจมูกอักเสบภูมิแพ้และโรคหืดที่เกิดร่วมกับโรคจมูกอักเสบภูมิแพ้ซึ่งมีสาเหตุมาจากไรฝุ่นในสถานการณที่มีการระบาดของโรคโควิด-19 การวิเคราะห์เปรียบเทียบระหว่างสิ่งแทรกแซง คือ ยาชนิดอมใต้ลิ้น และ สิ่งควบคุม คือ ยาชนิดฉีดเข้าใต้ผิวหนัง พบว่า ยาภูมิคุ้มกันบำบัดชนิดอมใต้ลิ้นให้ผลตอบแทนคุ้มค่าการลงทุนหากพิจารณาในมุมมองของสังคม ภายใต้สถานการณ์การระบาดของโควิด-19 พ.ศ.2564 มากกว่า ยาภูมิคุ้มกันบำบัดชนิดฉีดเข้าใต้ผิวหนังค่า benefit to cost ratio คือ 1.72 และน่าจะน้อยกว่า 1.00 ตามลำดับ ซึ่งแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ผู้กำหนดนโยบายสามารถนำข้อมูลนี้ไปประยุกต์ใช้เพื่อให้เกิดการรักษาโรคจมูกอักเสบภูมิแพ้และโรคหืดที่เกิดร่วมกับโรคจมูกอักเสบภูมิแพ้ซึ่งมีสาเหตุมาจากไรฝุ่นด้วยภูมิคุ้มกันบำบัดแบบอมใต้ลิ้นเปรียบเทียบกับแบบฉีดเข้าใต้ผิวหนังในสถานการณ์การระบาดของโควิด-19 อย่างคุ้มค่าต่อสังคมในภาพรวมต่อไป

วัตถุประสงค์: เพื่อพัฒนาอุปกรณ์สำหรับเก็บสารคัดหลั่งจากโพรงจมูกและทดสอบประสิทธิภาพของเครื่องมือในห้องปฏิบัติการ

วิธีวิจัย: การวิจัยและพัฒนานี้ได้สร้างเครื่องมือต้นแบบสำหรับการรวบรวมสารคัดหลั่งจากโพรงจมูกผ่านการระดมสมองของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย และการออกแบบและการผลิตเครื่องมือ ต่อจากนั้น ต้นแบบได้รับการทดสอบในห้องปฏิบัติการเพื่อประเมินประสิทธิภาพและความปลอดภัยโดยใช้หุ่นจำลอง

ผลการวิจัย: เครื่องมือที่พัฒนาขึ้นนี้เหมาะสำหรับการรวบรวมสารคัดหลั่งจากช่องจมูก เนื่องจากทำให้เข้าถึงช่องจมูกได้ ทำให้เห็นได้ชัดถึงตำแหน่งที่ควรเก็บตัวอย่าง และใช้การดูดด้วยแรงดันต่ำแทนการดูซับในการเก็บตัวอย่าง เครื่องมือนี้ได้รับการทดสอบ 1,000 ครั้ง และพบว่าสามารถเข้าถึงบริเวณช่องจมูกโดยไม่ต้องสัมผัสเนื้อเยื่อรอบข้าง เครื่องมือมีดัชนีประสิทธิภาพ 96.09 โดยไม่มีหลักฐานว่า อุปกรณ์เจาะทะลุไปยังบริเวณโดยรอบ

สรุป: ผลการทดสอบในห้องปฏิบัติการของต้นแบบที่พัฒนาขึ้นนั้นมีแนวโน้มดี ดังนั้นสามารถนำต้นแบบไปทดสอบเพิ่มเติมในเรื่องประสิทธิภาพและความปลอดภัย

วัตถุประสงค์: เพื่อพัฒนาอุปกรณ์เก็บตัวอย่างการตรวจ SARS-CoV-2 ที่สามารถเก็บตัวอย่างจากตำแหน่งที่เหมาะสมในปริมาณที่เพียงพอ และเพื่อทดสอบอุปกรณ์ดังกล่าวในห้องปฏิบัติการ

วิธีวิจัย: ขั้นตอนการวิจัยประกอบด้วยการทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบ  การระดมความคิดของผู้เชี่ยวชาญ การประดิษฐ์อุปกรณ์ และการทดสอบอุปกรณ์ในห้องปฏิบัติการ ข้อมูลจากการทบทวนวรรณกรรมและการระดมความคิดถูกรวบรวมและนำไปใช้ในการออกแบบอุปกรณ์ต้นแบบ หลังจากการทดสอบเบื้องต้นของอุปกรณ์แล้ว ข้อมูลที่รวบรวมได้ถูกส่งกลับไปยังผู้เชี่ยวชาญเพื่อตรวจสอบอย่างเป็นอิสระจนประดิษฐ์อุปกรณ์ภายใต้การดูแลและการตรวจสอบของวิศวกร การทดสอบในห้องปฏิบัติการโดยใช้อุปกรณ์ดังกล่าวทำกับแบบจำลองจมูกของมนุษย์ที่มีจมูก รูจมูก โพรงจมูก และไซนัส

ผลการวิจัย: อุปกรณ์ต้นแบบ A สามารถเข้าถึงช่องหลังโพรงจมูกและเก็บตัวอย่างที่ต้องการได้ทั้งหมด ปริมาตรที่เก็บรวบรวมโดยเฉลี่ยของตัวอย่างคือ 1.17+ 0.25 มิลลิลิตรจากการจำลองการทดสอบ 100 รายการ

สรุป: ผลลัพธ์ของการศึกษานี้เป็นเครื่องต้นแบบสำหรับเก็บตัวอย่างจากช่องหลังโพรงจมูกเพื่อตรวจหาเชื้อโควิด-19 ต้นแบบนี้ยังพร้อมที่จะผลิตและทดสอบในคลินิก

วัตถุประสงค์: เพื่อออกแบบคุณสมบัติเครื่องมือช่วยแยกโรคหูอักเสบสำหรับงานเภสัชกรรมชุมชนในบริบทประเทศไทย

วิธีวิจัย: ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน ประกอบด้วย 1) การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบ และ 2) การสำรวจความคิดเห็น โดยผลลัพธ์ที่สนใจ คือ ประเด็นที่ได้สำหรับกำหนดคุณสมบัติเครื่องมือช่วยแยกโรคหูอักเสบสำหรับงานเภสัชกรรมชุมชนในบริบทประเทศไทย

ผลการวิจัย: มีงานวิจัยที่ผ่านเกณฑ์การคัดเข้าและมีคุณภาพสูงจำนวน 29 ฉบับ ประเด็นสำคัญที่สกัดได้ คือ 1) ต้องวัดอุณหภูมิได้ 2) ต้องสามารถประเมินการอักเสบของเยื่อบุแก้วหูได้ 3) ต้องมีการแสดงผลลัพธ์อย่างเป็นรูปธรรม และ 4) ต้องสะดวกสำหรับผู้ใช้งานและผู้ป่วย การวิจัยนี้ทำให้ได้คุณสมบัติของเครื่องมือต้นแบบ 2 ชิ้นที่มีคุณลักษณะเฉพาะแตกต่างกัน เมื่อนำไปสำรวจความคิดเห็นจากผู้เชี่ยวชาญพบว่า คุณสมบัติของเครื่องมือต้นแบบชนิดที่ 2 เหมาะสมมากที่สุด ประเด็นทางคลินิกที่สำคัญที่สุดในการแยกโรคหูอักเสบไม่ว่าจะเป็นชั้นนอก ชั้นกลาง และชั้นใน คือ การประเมินลักษณะสำคัญซึ่งเป็นข้อมูลเฉพาะของผู้ป่วยที่สัมพันธ์กับอาการแสดงของการอักเสบของหูแต่ละชั้น

สรุป: ในปัจจุบัน ยังไม่มีวิธีการที่เป็นรูปธรรมในการแยกโรคนี้ในร้านยา และทำได้ยากมากเนื่องจากเภสัชกรไม่สามารถตรวจร่างกายโดยการสัมผัสตัวผู้ป่วยได้ อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีการประดิษฐ์เครื่องมือต้นแบบขึ้นจริง และต้องมีการวิจัยในอาสาสมัครสุขภาพดีและผู้ป่วยต่อไป งานวิจัยครั้งนี้ทำให้ได้ข้อมูลสำคัญที่ใช้ในการกำหนดคุณลักษณะของเครื่องมือช่วยแยกโรคหูอักเสบ และแบบจำลองเครื่องมือต้นแบบที่พร้อมสำหรับการนำไปประดิษฐ์เครื่องมือเพื่อทดลองใช้งานต่อไป

วัตถุประสงค์: เพื่อพัฒนาวิธีถ่ายภาพช่องปากและลำคอด้วยตนเองเพื่อใช้แยกโรคคออักเสบในงานเภสัชกรรมชุมชน

วิธีวิจัย: การวิจัยและพัฒนาครั้งนี้ประกอบด้วย 1) การพัฒนาวิธีการถ่ายภาพช่องปากและลำคอด้วยตนเอง 2) การตรวจสอบภาพถ่ายช่องปากและลำคอจากวิธีที่พัฒนาขึ้นโดยผู้เชี่ยวชาญ และ 3) การทดสอบการถ่ายภาพช่องปากและลำคอด้วยตนเองของอาสาสมัคร

ผลการวิจัย: การศึกษาได้วิธีต้นแบบสำหรับถ่ายภาพช่องปากและลำคอด้วยตนเองจำนวน 12 วิธี เมื่อคัดเลือกจนเหลือวิธีที่ดีที่สุดเพียง 1 วิธี พบว่า การถ่ายภาพโดยใช้กล้องหลัง ไม่ใช้เลนส์มุมกว้างและใช้แฟลช เป็นวิธีที่ทำให้เห็นรอยโรคในช่องปากและลำคอชัดเจนและสมบูรณ์มากที่สุด เมื่อนำไปทดลองให้อาสาสมัครทาซ้ำพบว่าได้ผลดีเช่นเดิมเหมือนกันทุกครั้ง

สรุป: การวิจัยครั้งนี้ทำให้ได้วิธีถ่ายภาพช่องปากและลำคอด้วยตนเองที่ทำให้เห็นรอยโรคที่ชัดเจนสำหรับการแยกโรคคออักเสบในบริบทของงานเภสัชกรรมชุมชนของประเทศไทย และสามารถปฏิบัติซ้ำได้

Background: Endoscopic stapling of Zenker’s diverticulum is associated with a lower complication rate
than open resection, but has been associated with a higher recurrence rate, likely owing to the incomplete
resection of the cricopharyngeus muscle and preservation of a remnant diverticulum. Transoral resection of
the diverticulum (TORD) has been reported, but no studies have evaluated long term outcomes and efficacy
beyond this initial report. We describe a modified version of the technique (MTORD) which has proven safe
and efficacious in our institution.
Methods: The technique is performed endoscopically. A mucosal incision is created, through which the
cricopharyngeus muscle is widely excised. The apex of the diverticulum is mobilized and advanced, and
redundant mucosa excised. The mucosa is then repaired primarily.
Results: Eighteen patients have undergone surgery to date. There have been no complications.
Postoperative esophagram can confirm complete sack excision.
Conclusions: MTORD is a safe and effective option for the endoscopic resection of Zenker’s diverticuli.

OBJECTIVES/HYPOTHESIS:

Overnight hospitalization is routinely advocated following type I thyroplasty (TP) because of concerns for airway compromise. Hospitalization increases cost and patient inconvenience, and may not necessarily be appropriate. This study evaluated complications following surgery and identified predictors for same to assess which patients benefit most from hospitalization.

STUDY DESIGN:

Retrospective chart review.

METHODS:

A study was conducted on patients who underwent TP with or without arytenoid repositioning procedures between June 2008 and March 2017. The demographic data of the subjects, characteristics, etiology of glottic insufficiency, interventions performed, and subsequent complications were evaluated.

RESULTS:

Of 147 patients reviewed, 100 underwent TP alone, 41 underwent TP with arytenoid adduction, and six patients underwent TP with adduction arytenopexy. Iatrogenic vocal fold paralysis was the most common indication. Major complications, which included transient airway compromise and hematoma requiring reoperation, occurred in 7% of patients. Revision surgery and thyroplasty combined with arytenoid repositioning maneuvers were associated with increased risk of major complications.

CONCLUSIONS:

In general, TP is a safe procedure, with a major complication rate that is lower than that of outpatient thyroidectomy. Overnight hospitalization should be considered in patients undergoing revision surgery and in those requiring concurrent arytenoid repositioning procedures.

Aim
Steps for assessment and successful management of bilateral vocal fold motion impairment (VFMI) are (1) recognition of its presence, (2) identifying the etiology and factors restricting vocal fold motion, (3) evaluation of airway patency, and (4) establishing a management plan. No large series documenting the course and outcome of adult idiopathic bilateral VFMI has been published within the past 15 years.

Methods
Retrospective chart review of adult patients with idiopathic bilateral VFMI at a tertiary academic center. A diagnosis was established if history, physical examination with laryngoscopy, and initial imaging excluded a cause. Records were reviewed for demographics, clinical characteristics, surgical intervention details, and length of follow-up.

Results
Nine adult patients with idiopathic bilateral VFMI were identified. There were five males and four females with a mean age of 59.6 years. The mean follow-up period was 54.4 months (range, 6–111 months). Upon presentation to our laryngology service, three patients were advised observation, three patients were advised to undergo urgent tracheostomy, and three patients were advised to undergo elective surgery for airway management. By the end of the follow-up period, only four patients (4/9, 44.4%) were tracheostomy dependent, one of them was lost to follow-up after tracheostomy tub downsizing for decannulation.

Conclusions
To our best knowledge, this is the largest series so far of adult patients with idiopathic bilateral VFMI. Conservative treatment can be considered as an alternative to surgery in select cases.

PURPOSE: This study aimed to identify physical findings that may predict the presence of moderate to severe obstructive sleep apnea (OSA) in snoring patients.

METHODS: A total of 283 subjects (165 males and 118 females) were recruited, including 217 OSA patients and 66 patients with apnea-hypopnea index (AHI)/= 15) included sex, BMI, NC, NHtR, WC, WHtR, Chin1, CM, and CMS (p<0.05). However, logistic regression analysis showed that only male gender and WHtR >/= 0.55 were the independent predictors for AHI >/= 15 with adjusted odds ratios of 6.6 and 3.1, respectively.

CONCLUSION: Among snoring patients seeking medical consultation, male gender and WHtR of >/= 0.55 were good predictors for moderate to severe OSA. No single head and neck finding reliably predicted this condition. In a situation with limited facilities, these data along with medical history may be helpful for prioritizing patients in order to achieve the optimal use of sleep investigation and treatment.